Bieg Rzeźnika słynie z trasy, która łączy w sobie uroki pięknych bieszczadzkich połonin i wymagające podejścia, potrafiące zaskoczyć nawet doświadczonych zawodników. Trasa wiedzie przez urozmaicony teren, a jej największą zaletą jest to, że biegnie z dala od zgiełku dużych miast, pozwalając w pełni zanurzyć się w dzikiej naturze. Wiele odcinków prowadzi wąskimi ścieżkami, które w jednej chwili mogą być strome i skaliste, a w kolejnej łagodnie opadać w dół, otwierając przed wzrokiem zielone doliny. Wielu biegaczy uważa, że właśnie te kontrasty dodają Biegowi Rzeźnika wyjątkowego smaku. Kiedy stajesz na grani i widzisz w dole rozległe lasy, czujesz prawdziwą wolność i zarazem pokorę wobec gór. Choć przewyższenia bywają duże, to każda kropla potu warta jest chwili zachwytu nad bieszczadzkim krajobrazem, jaki rozpościera się na szczytach.
Od startu aż do mety uczestnicy muszą pokonać liczne podbiegi i zbiegi, przy czym szczególnie wymagające fragmenty potrafią sprawić, że serce zaczyna bić mocniej, nie tylko z wysiłku, ale też z ekscytacji. Bieszczady słyną z kapryśnej pogody, która potrafi się zmieniać w mgnieniu oka. Słoneczny poranek często przechodzi w deszczowe popołudnie, co tylko dodaje przygodzie intensywności. Śliskie kamienie i błotniste odcinki stają się wtedy prawdziwym sprawdzianem umiejętności biegacza. Nic jednak nie dorównuje satysfakcji, gdy na twarzy czuć wiatr, a na plecach jeszcze resztki słońca, gdy wbiegasz na kolejny grzbiet i widzisz, jak świat pod Tobą zdaje się rozciągać bez końca.
Organizatorzy starają się zaplanować przebieg trasy w taki sposób, by każdy miał szansę zasmakować pełni bieszczadzkiego uroku, ale też zmierzyć się z trudnymi odcinkami. W niektórych miejscach pojawiają się punkty kontrolne i przepaki, gdzie można uzupełnić zapasy wody i posilić się, zanim wyruszy się w dalszą drogę. Te chwile postoju to okazja, żeby złapać oddech i zebrać siły przed kolejnymi kilometrami. W powietrzu unosi się wyraźne poczucie wspólnoty, bo nawet jeśli ktoś biegnie w pojedynkę, to w takich miejscach zawsze może liczyć na słowa otuchy ze strony innych. To trochę tak, jakby w Biegu Rzeźnika każdy był dla siebie nawzajem bratnią duszą.
W trakcie biegu często można zobaczyć zmieniające się krajobrazy: gęste lasy z pniami pachnącymi żywicą, połoniny porośnięte trawami i kwiatami, skalne grzbiety wyłaniające się z mgły o poranku czy bystre strumienie płynące u stóp wzniesień. Wszystko to składa się na niezapomniane doznania wizualne i dźwiękowe, które sprawiają, że Bieg Rzeźnika jest czymś więcej niż sportową rywalizacją. Wielu uczestników wspomina, że długie godziny spędzone na trasie pozwalają na swoiste przewietrzenie myśli. Szum wiatru w koronach drzew i odgłosy górskiego potoku tworzą naturalną ścieżkę dźwiękową, która koi zmysły i daje poczucie prawdziwej wolności.
Niezależnie od tego, czy jest się zawodowym biegaczem, czy dopiero rozpoczyna przygodę z biegami górskimi, trasa Biegu Rzeźnika wymaga pokory i szacunku. Zdarzają się momenty zwątpienia, zwłaszcza gdy zmęczenie daje się we znaki, a jeszcze spory kawałek drogi przed Tobą. Jednak właśnie wtedy można poczuć największą więź z naturą i resztą uczestników. Wspólne dodawanie sobie otuchy, pomoc na trudniejszych fragmentach, wymiana porady jak przebrnąć przez błoto – to wszystko buduje atmosferę, która daleko odbiega od chłodnej rywalizacji. Ludzie biorący udział w tym biegu tworzą wspólnotę niosącą się wzajemnie przez bieszczadzkie grzbiety.
Po przekroczeniu linii mety uczucia są tak intensywne, że trudno je opisać. Wielu zawodników przyznaje, że pierwsze minuty to mieszanka euforii, ulgi i niedowierzania, że udało się pokonać tak długą i wymagającą trasę. Góry jednak zawsze dają coś w zamian za trud. W pamięci pozostają obrazy tajemniczych mgieł, soczystej zieleni i dzikich strumieni, a w sercu – duma oraz pokora. Dla każdego, kto poszukuje mocnych wrażeń, ale też pragnie głębszego kontaktu z naturą, Bieg Rzeźnika i jego wyjątkowa trasa to propozycja, której trudno się oprzeć. Zobaczyć wschód słońca nad połoniną, wybiegając na kolejny szczyt, to coś, co po prostu trzeba przeżyć na własnej skórze.
